Met hun kledij vielen ze bij hun doortocht tijdens Moulin Blues in Ospel (in 2016) zeker  op. Dat zijn de dingen die bijblijven. Verder was van het vijftal van RUSTY APOLLO de mix van kaal, kalend, grijs en stoppelbaarden ook typerend. In de recensie van hun tweede studio album -het 2016-album ‘Midgets & Monkeys’- omschreef ik hen als “een zelf gefabriceerde raket van vijf gelouterde muzikanten met een gedeelde liefde voor de muziek van Howlin’ Wolf, Willie Dixon en Bo Diddley…”. In Ospel was de line-up  (nadat Kim Snelten + Michiel van Leeuwen afhaakten) zanger / drummer Mike Meijer (The Scene, Gruppo Sportivo, De Gigantjes, Orkater…), gitarist Rogier van der Ploeg (Soviet Seks, Blue Murder, Astral Bodies), slide gitarist Onno “The Pirate from Parbo” Voorhoeve (Cadillac Walk, The Holy Spirits), blues harpist Wiendelt Hooijer (The Steady Itch) & de 16-jarige bassist (én zoon van Mike) Mozes Meijer (My Baby, Mozes & Isis). Een “bom aan ervaring” met eenzelfde blues doel!

RUSTY APOLLO debuteerde in 2015 met “Oh Yeah!” en nu is er hun derde album, ‘APOLLO III’ Naast eigen werk maakt ook nu weer een verzameling van herwerkte “favorieten”, waaronder o.a. werk van Pat MacDonald (van Timbuk 3), Alan Wilson (Canned Heat) en Lennon & McCartney deel uit van de track list. Naast Mike, Onno, Rogier, Mozes stond ook opnieuw Kim Snelten (The Jack of Hearts, The Scene, Drippin’ Honey…) in de studio.

Met “Future’s So Bright (I Gotta Wear Shades)”, de grote Pat MacDonald-hit uit 1986 van de rockband Timbuk 3, opent het album uptempo en al meteen heel optimistisch en rooskleurig. Maar Terwijl Pat een lied schreef over een jonge nucleaire wetenschapper en zijn rijke toekomst, luisterde het publiek naar een afstudeer-themalied. Mike Meijer schreef, om in de sfeer van de ruimtevaart te blijven, “Houston (We Have a Problem)”. Zijn boodschap is, zoals de harmonica grooves in het nummer, duidelijk zwaar en donker. Alan Wilson’s “Poor Moon” behield zijn psychedelische ondertoon, maar het ritme werd méér techno. “Slippery People” is een nummer van de Amerikaanse band Talking Heads. Het nummer verscheen op hun album Speaking in Tongues uit 1983. Ondanks de poppy techno beat blijft het nummer herkenbaar. Onno schreef “I Was Around”. Hij zingt ook zelf de lead op het nummer, dat letterlijk rond één zin draait. Voor hun titelloos dubbel "the White Album” uit 1968 schreven Lennon & McCartney, “Why Don’t We Do It in the Road?”. Rusty Apollo houdt het ook eenvoudig, met strak gedrum, een groovende harp en de rauwe zang van Mike die een eenvoudige tekst herhaalt van slechts twee verschillende regels. Een countryachtige rechttoe rechtaan-sfeer hangt dan rond “Fire Truck”, een nummer van de Amerikaanse wat ondergewaardeerde songwriter, Ivan Ulz (1944-2017). Andre Williams (1936-2016) aka “Mr. Rhythm” schreef “Bacon Fat” dat in 1958 een hit werd en Rogier de afsluiter, “Suitcase”. Een stompend nummer om in de sfeer te blijven.

“Ook op ‘APOLLO III’ blijft RUSTY APOLLO psychedelisch, eigenwijs en aanstekelig gaan voor éénzelfde blues doel…”

Eric Schuurmans

‘APOLLO III’: tracklist: 01. Future’s So Bright (I Gotta Wear Shades) [Pat MacDonald] – 02. Houston (We Have a Problem) [Mike Meijer*] – 03. Poor Moon [Alan Wilson] – 04. Slippery People [Byrne/Harrison/Frantz/Weymouth > Talking Heads] – 05. I Was Around [Onno Voorhoeve*] – 06. Why Don’t We Do It in the Road? [Lennon & McCartney] – 07. Fire Truck [Ivan Ulz] – 08. Bacon Fat [Andre Williams] – 09. Suitcase [Rogier van der Ploeg*] | Music/lyrics by: Rusty Apollo*, and as [noted: 1,3,4,6,7,8] | Credits: Onno Voorhoeve: guitars, banjo, vocs, lead vocals (3,5) / Mozes Meijer: synths, percussion, fx, bass (2), drums (1,4-8) / Mike Meijer: lead vocals, bass, drums (2,3,9) / Rogier van der Ploeg:  guitars, lead vocs (9) / Kim Snelten: Marine Band & Guest: Niels Meijer: piano + Arend Bouwmeester: tenor sax (8)

Discography RUSTY APOLLO: Apollo III [2024] | Midgets & Monkeys [2016] | Oh Yeah! [2015] |